Ana Bağlayıcının Seçimi

Vakanın anatomik özellikleri, diş boşluklarının konumu ve sayısı, dişlerin splintlenme gerekliliği veya indirekt tutuculuğun ana bağlayıcı ile sağlanma ihtiyacı gibi faktörler göz önünde tutularak, endikasyonuna uygun ana bağlayıcı seçilir.

Üst çene

1. Geriye kalan dişler yeterli periodontal desteğe sahip olduğunda ve ilave doku esteğine ihtiyaç azaldığında, palatal bant veya anteroposterior bar kullanılabilir Şekil 8-40). Palatal bant; hasta için en konforlu ana bağlayıcıdır (Şekil 8-40a); ancak ilateral uzun serbest sonlu dişsiz boşlukların varlığında, çok eksenli kaide hareketleri edeniyle deforme olabilir ve kullanılmamalıdır. Cl I protezler için en rijit ve iyomekanik açıdan en avantajlı ana bağlayıcı çift damak barıdır (Şekil 8-40b); ancak oğu hasta posterior barı tolere edemediğinden bu vakalarda ikinci seçenek U-plaktır Şekil 8-40c).
   

   Şekil 8-40. Doku desteği gerekli olmadığında ana bağlayıcı tercihleri. a) Palatal bant b) Anteroposterior bar c) U-plak

    

2. Serbest sonlu vakalarda özellikle iki veya daha az keser diş varlığında, anterior ölgede yer alan destek dişler ark üzerinde asimetrik yerleşim gösterdiğinde veya işlerin periodontal sağlığı zayıf olduğunda doku desteği ve tutuculuğa daha fazla htiyaç olduğundan, tam palatal plak seçeneğinin kullanılması daha uygundur. Ancak bu urumda plağın tamamının metal olması yerine sadece ruga bölgesinin metalden, posterior arısı ve post-dam sahasının akrilik rezinden şekillendirilmesi tutuculuk, plağın afifliği ve ısıyı iletmemesi açısından faydalıdır (Bkz. ana bağlayıcılar; Bölüm 5, Şekil -10).
3. Uzun dişsiz boşluğa sahip serbest sonlu vakalarda ana bağlayıcının rijitliği çok önemlidir; bu durumda en uygun seçenekler anteroposterior bar veya tam palatal plaktır.
4. Fulkrum hattının önünde yer alan destek diş sayısı az olduğunda veya tırnak yerleşimi için uygun diş yüzeyi mevcut olmadığında, indirekt tutuculuğun ana bağlayıcı ile sağlanması gerekir; bu durumda rugayı kaplayan U-plak, anteroposterior bar veya tam palatal plak kullanılır (Şekil 8-40c).
5. Ön bölgede dişsiz boşluk söz konusu olduğunda U-plak, ön bölgesi modifiye edilmiş anteroposterior bar veya tam palatal plak uygundur. Karar verirken önemli olan faktörler eksik posterior dişlerin sayısı ve konumu, geriye kalan dişlerin periodontal desteği ve karşıt okluzyonun tipidir.
6. Torus varlığında ve cerrahi olarak giderilemediğinde anteroposterior bar veya U-plak uygun olur.
7. U-plak tercihi yapıldığında, deformasyona dirençsiz olduğu, kuvvetlerin destek dişler üzerinde yoğunlaşmasına veya dişsiz boşluklar üzerine yönlenmesine neden olacağı düşünülmelidir.
8. Rijitliği arttırmak, lateral stresleri dağıtmak, indirekt tutuculuğu arttırmak veya gıda birikimi alanları oluşturmamak amacıyla ana bağlayıcının sınırları dişlerin palatinal yüzeylerine kadar uzatılabilir.

Alt çene

1. Diş destekli vakalarda en basit ve en konforlu ana bağlayıcı olan lingual bar tercih edilir.
2. Gingival marjinler ve ağız tabanı arasında yeterli mesafe (6-8 mm) olmadığında lingual plak kullanılır. Geniş ve opere olmayan lingual torus veya yüksek lingual frenulum varlığında da lingual plak kullanılır.
3. Anterior dişlerin periodontal desteği zayıf olduğunda ve splintleme ihtiyacı varsa yine lingual plak kullanılır. Anterior dişlerde diastema mevcut ise kesintili lingual plak uygundur. Çift lingual bar da kullanılabilir; ancak gingival marjinler ve ağız tabanı arasında yeterli mesafe (6-8 mm) olması gerekir.
4. Sadece anterior dişlerin varlığında, indirekt tutuculuk ihtiyacı sadece ana bağlayıcıdan sağlanabileceği için, lingual plak veya Kennedy barı kullanımı zorunludur.