Tutucu Bölgeler

Kroşeleme için uygun olan destek dişlerin bukkal ve lingual yüzeylerinde, ekvator hatlarının altında kalan tutucu bölgeler de giriş yolunun belirlenmesinde rol oynar.

Protez planlaması yapılırken, ekvator hattının üzerinde protezin rijit kısımları, altında ise sadece esnek kısımları yer alır.

Tutucu bölgenin, meziodistal, okluzogingival ve bukkolingual düzlemde olmak üzere üç boyutu mevcuttur. Bunların içinde en önemlisi, bukkolingual boyuttur; çünkü kroşe tutucu alana girerken ve ayrılırken, bu boyut miktarı kadar esnemelidir; ki bu durum andırkat ölçümünün önemini belirler. Destek diş yüzeyi üzerindeki bu saha, tepesi dişin kontur yüksekliğine tabanı ise gingival dokulara temas eden üçgen şeklindedir.

Giriş yolunun belirlenmesi aşamasında, terminal destek dişler üzerinde benzer miktarda andırkat alanı elde edilmesine çalışılır. Yeterli andırkata sahip olmayan dişlerin destek olarak kullanımı gerektiğinde, uygun kontur oluşturulması için diş yüzeyinin aşındırma yoluyla şekillendirilmesi veya kronla restorasyonu gerekebilir.

Andırkatın tüm giriş yollarıyla ilişkili olarak tutuculuk sergilemesi gerekir. Proteze karşı etki eden ve kroşelerin yerinden çıkmasına neden olan kuvvetler okluzal düzleme dik açı yapacak şekildedir. Üst çenede, okluzal düzlem yere paraleldir ve hasta dik oturduğu sürece bu ilişki sabittir. Bu nedenle maksiller protezlere uygulanan çıkarıcı kuvvetler dikey yönde olur. Fonksiyon halindeki alt çenede ise üst çenede de olacağı gibi okluzal düzlem statik değildir ve dikey yönde ark kurvatürü şeklindedir. Mandibular proteze yapışkan gıdaların etkisiyle, yerinden çıkarıcı kuvvet uygulandığı durum, alt çenenin açma hareketini yaptığı anda sağlanır. Bu nedenle, giriş yolu ne olursa olsun, kroşenin çıkarıcı kuvvetlere karşı direncinin okluzal düzleme dik açıda etkili olması gerekir.